Gdzie jest ten notes

Jedyne co mi zostało w głowie to kiedy zjeżdżałem z góry na rowerze. Kierownica z drugiej strony i kiedy hamowałem powoli.

Cała historia opowiedziana ale niespisana. Słucham ale już nie pamiętam. A przecież tyle się działo...

materializacja bawełny

na naszej kanapie leżał półnagi Hiszpan. miałem go ubrać, zrobić na nim koszulkę kreśląc w powietrzu odpowiednie zaklęcia i wzory na jego torsie. nie mogłem ich poprawnie wykonać bo każdy ruch łaskotał go po sutkach.
oboje czuliśmy się tym faktem zażenowani.

czystki święte

nadzorowałem stronę zażaleń na księży katolickich. razem z Papieżem decydowaliśmy, który z nich ma być wykluczony, ukarany ekskomuniką lub zabity. miałem decydujący głos w sprawie. nie dałem sobą manipulować mimo starań kościoła.

Non parlo italiano

poszedłem na zebranie z Manuel Valls w sprawie nowej fabryki samochodów. całe zebranie było po włosku. słuchałem pilnie choć nic z tego nie rozumiałem.

zastanawiam się czy to nie jest dla mnie

przebieram się na plaży w kąpielówki. jest bardzo ciepło w tramwaju. jest gorąco nad morzem. jesteś już w wodzie i na mnie czekasz. biorę silny i długi rozbieg i dołączam do ciebie wielkim susem do wody. chyba jest słona. przeskakuję obok ciebie daleko, kilka dobrych metrów w głąb. płytko zadziwiająco i bez trzasku. zaczynam płynąć w twoim kierunku, kiedy orientuję się, że jesteśmy na mieliźnie. niewiele brakowało a byłbym zarył głową w piasku. dopływam do końca morza. w narożniku usypuję lagunę. w dłoniach przepływa mi mokry piach. wracam do ciebie maszerując.

jesteśmy kompletnie zniekształceni spoglądając drugiemu w oczy nawet pod Słońce.

piszę to co umiem myśleć

zabrałem cię dziś do mojego starego snu. na szlak gdzieś w górach gdzie zawsze chodziłem sam.
mijaliśmy małe wioski i tę jedną, której nigdy nie widziałaś na własne oczy a ja cię pytałem ciągle czy ją poznajesz, sam jej nie poznając.
mijaliśmy kapliczki i cerkwie i wejście na szlak, starą babę sprzedającą souveniry.
przyszła mgła nagle, choć tak bardzo słonecznie było...

nieobowiązkowe kobiety

byłem w pustym mieszkaniu. dom pełen seksu, wierności i bagaży pętających się wszędzie po korytarzu. to już kilka dni minęło więc nie pamiętam dlaczego ale mieliśmy zejść z kolegą do garażu wyjąć walizki takiej jednej siksy, która to ciągle piła aperitify myśląc, że wszyscy chcą ją przelecieć.

jak wielce się myliła.

pneumatyka sypialniana

byłem na spacerze z włoskim kolegą z pracy i jego dziewczyną. złożyliśmy się razem na kolację, kupiliśmy pleśniowy ser i butelkę wina. mieliśmy przygotować coś razem u nich w domu. zapomniałem schować ser do lodówki i dopiero teraz zrozumiałem, że byliśmy u nas. zostawiłem ich samych bo zaczęli o czymś żywiołowo rozmawiać po włosku i poszedłem do sypialni na chwilę. ze zdziwieniem odkryłem, że nasz kominek może zostać złożony, to znaczy obniżony, tak jak fotel biurowy. zabawne, pomyślałem i zacząłem się nim bawić przez najbliższe pięć minut...

stare rękawice

miałem najwidoczniej czymś osłabiony prawy nadgarstek. nie miałem żadnej w nim sztywności. podczas treningu latał mi we wszystkie strony. trener mi powiedział, że to może być stara rękawica ale nie zgadzałem się z nim. poszedłem zrobić kilka pompek zawisłem na dłoniach zwiniętych w pięść i podniosłem nogi. chyba upadłem na prawo tracąc równowagę.

nagi Wenus

nie wiem dlaczego wróciłem po całym dniu pracy do biura i zorientowałem się, że nieopodal mojego biurka, w zasadzie na środku korytarza śpi nielegalnie kolega, który przyjechał na kilkumiesięczną misję z Rumunii.
spał przykryty planami w formacie A0, bez piżamy. kiedy wstał zażenowany, my widząc jego metamorfozę w Wenus byliśmy jeszcze bardziej zaczerwienieni. cały ten tłusty ambaras skończył się po chwili.

alfama

małej Polska

ojciec nagminnie

poruszałem się windą przez wszystkie piętra. na każdym z nich ojciec nagminnie sprzątał mieszkanie.
nie mogłem się nadziwić, że jest wszędzie obecny, nie mogłem pojąć jak to możliwe. aż zrozumiałem.

dzięki czekoladowemu ciastu z ziołowym nadzieniem wróciły mi sny świadome, a może to Jung?

wyuzdanie

kochaliśmy nieopamiętanie dwie piętki chleba nasączone oliwą.
...aż do starcie skórki.

roboty drogowe

prowadziłem rozściełarkę albo rozkładarkę skrupulatnie pilnując poziomu asfaltu.

Casa Tía Juana

panta rhei

Przejazd autobusem przez łuk ostatnim razem wiązał się z wysoką wodą, dużo wyżej niż teraz. Dziś bez żadnego problemu można było dostrzec brzegi rzeki. Mieliśmy już przejechać przez wiraż kiedy woda zaczęła nabierać na sile. Z początku wyglądało to tylko na deszczówkę, efekt mocnej nawałnicy albo wadę kanalizacji. Na środku ulicy personel techniczny brodził po kolana i po pas. Wraz z przejechanym dystansem woda przybierała jeszcze bardziej. Łuk coraz mocniej skręcał, także nachylenie i determinacja kierowcy. Stałem w otwartych drzwiach i w pewnym momencie wyskoczyłem nie wierząc w jego umiejętności ani rezolutność. Mała została chyba w środku. Techniczni przerwali pracę i podziwiali upór kierowcy.
Nad moją głową niczym rower nachylony na torze wyścigowym przejeżdża zjawiskowo pokonując nurt wody by w pewnej chwili zniknąć z oczu zanurzony po sam dach by po chwili wynurzyć się po drugiej stronie zagłębienia uwalniając wszystkich pasażerów. Wszyscy bez wyjątku zmoczeni po sam czubek głowy. Wszyscy wyskakują w popłochu a ja szukam wzrokiem małej.
Nabieram rozpędu i susami przeskakuję po krawężnikach nie zanurzając się bardziej niż po pas udaje mi się dotrzeć na drugą stronę jeziora asfaltowego.

stan mojego umysłu

la Forêt d'Orient