przerwy dylatacyjne na palec

Wszystkie zęby miałem pokruszone i poluzowane. wypadały mi jeden po drugim pod naciskiem języka. Kiedy już nie miałem prawie nic w buzi i kiedy się obudziłem, straszny cykliczny koszmar. Opowiedziałem całą historię małej i nasz albo naszych znajomych kot łasił się pod nogami. Kran kapał i brałem wodę ze szklanki i zraszałem go w żartach. On, szczał albo bardziej pryskał na mnie moczem po dżinsach. Czułem mocz. Wróciłem do łóżka spać. Byliśmy w łóżku u moich rodziców. W środku nocy wstałem znów by coś wydrukować. W pokoju obok była drukarnia i drukarka nic nie działała i ktoś jeszcze coś drukował z kim nie chciałem się widzieć. Udało się i wróciłem do łóżka. Nie mogłem zasnąć i cały rozruch tuszu obudził małą, której zebrało się na amory ale nie mogliśmy nic z tym zrobić bo w łóżku leżał z nami mój tato. Poprztykali się o coś z mamą i miał do niej wielkie pretensje za inwestycję, która się nie powiodła i pożarła lwią część oszczędności. Znów musiałem przerwać spanie i poszedłem do kuchni porozmawiać z mamą. W miejscu lodówki stała wielka metalowa instalacja do granic możliwości przypominająca starą lodówkę ale był to piec. Z wielkie i grubej blachy stalowej tych samych gabarytów i zdylatowana od fasady, tak że prześwitywało światło z podwórka. Byłem naprawdę zmęczony przerzucaniem się winy i wróciłem do łóżka odespać wszystko i wszystkich.

esen seef

jechaliśmy kuszetką do Szwajcarii. stary polski wagon z skórzano-czerwonymi kanapami, gdzie rozłożyliśmy spanie. przedział kompletnie otwarty. zaspany spoglądałem przez okno by nie zaspać stacji. zaspałem. nad ranem pociąg ociężale ruszył z miejsca bez wstrząśnięcia najmniejszego. obudziłem się dopiero przy następnej stacji nie wiedząc, w którym kierunku zmierzamy. do wagonu wparowała masa ludzi, próbowałem odczytać z mapy cokolwiek ale kończyła się tuż przed granicą a potem już tylko południowe Włochy. kontem oka dojrzałem, że przejechaliśmy Bragę.

Yogi babu

ścigałem się całą noc na kolarzówce z grubymi śnieżnymi oponami na kolce.
uciekłem nawet raz peletonowi pod górę, mimo że nie mogłem wstrzelić butów w pedały.
przez chwilę myślałem, że zgubiłem asfalt i bałem się, że stracę wypracowaną przewagę.
ktoś jednak mi pokazał strzałki, byłem wciąż na dobrej drodze. miał taką torbą jak Ja.

siedemdziesiąt trzy kilogramy minus dwadzieścia jeden gram.

wycieczka w górach z grupą przyjaciół w dużym współdzielonym pokoju. spanie na podłodze i pościg za jakimś psem w dół doliny, ja sam. błądzenie po miasteczku i podziw nad światłem.
wchodzę do klasztoru i szukam mapy. zakonnice próbują mi wcisnąć jakąś kiepską skalę, gdzie nic nie widać, mapa dla dzieci. wkurzam się i wychodzę trzaskając drzwiami, straciłem pół godziny w chrześcijańskiej kolejce.
idę szlakiem w górę i mijam ludzi ze szpejem. pytam ich o zapomniany ośrodek wczasowy na szczycie. ktoś sięga po mapę i pokazuje mi trasę, rozpoznaję ścieżki, którymi biegłem za kundlem. lśni czołówką bo zmierzcha i już wiem, że w życiu nie dojdę na górę bez światła, moja latarka była na skraju wyczerpania. nocuję u nich na dole.
Kiedy docieram tam nazajutrz nikogo już nie ma. Ktoś zostawił karton z używanymi rzeczami i odnajduję jej szminkę. Byłem w rozpaczy, znalazłem pistolet i strzeliłem sobie w głowę i poszedłem dalej lżejszy.

obgryź aż do kości

pojechaliśmy na wakacje starym VW do krainy położonej w górskim wąwozie. było pogodnie i strasznie cieszyłem oczy widokiem na potężny zamek przed nami. cały skąpany w promieniach, bogactwie cieni na grubych kamiennych murach, napstrzonych małymi oknami z drewnianymi okiennicami. większość była otwarta ale nikogo kto by przez nie wyglądał. było zbyt gorąco. część murów była zakorzeniona w urwisku skalnym i wyglądała jakby rzucona niby błoto zastygłe i zamieszkałe. przypomniałem sobie, że w samochodzie zostawiliśmy psa w skrzynce na narzędzia. musiało mu być okropnie gorąco by gdy otworzyłem klapę i polałem wodą na dłoń to pił tak łapczywie. poprosiłem kolegę czy mogę wypuścić go na dwór by mógł trochę pobiegać, wszak nikogo tu innego nie było. wystrzelił niczym wariat w kierunku jeziora. znikąd pojawił się inny pies i zaczęły wygłupiać się razem przy brzegu. po drugiej stronie pasł się gniady koń roboczy. psie wygłupy przybrały szybko ludzki wymiar. otępiałe zasiadły za kierownicą i gnały na wstecznym po całej polanie i kiedy wjechały na drogę omal nie doszło do poważnego wypadku, sekundy i ostatni przypadkowy manewr zadecydowały, skończyło się tylko na małym zadrapaniu ale kobieta z drugiego samochodu domagała się zadośćuczynienia. szczeniak nie chciał się do niczego przyznać. zapierał się, że ma prawo jazdy. udawał młodego blond szczyla i odszczekiwał się po włosku. kiedy zacząłem go rugać za brak roztropności i to, że kłamał w żywe oczy wszystkim wokół, skoczył na mnie. zaczął się gryźć i wić. musiałem wiele razy go przyduszać ale jego właściciel ani myślał reagować jakby wiedział czym to może grozić. im bardziej go dusiłem i zmuszałem do posłuszeństwa tym bardziej się wściekał i sublimował w zemście i zwadzie. robi lasso i łapie mi rękę na nie. ciągnie za nią i przewiesza sznur przez reling chcąc mnie unieruchomić by móc...krzyczę o nóż.

półtorej emmentala

Spieszyłem się na pociąg. Schodziłem po schodach trochę jak M. Jackson, trochę jak F. Sinatra. Spieszyłem się na pociąg do domu. Nie mogłem znaleźć odpowiedniego peronu i większość kas była zamknięta a tylko w okienkach przyjmowano emmentala. W pierwszej jakaś Chinka mnie wygryzła a w drugiej koleżanka ze studiów. Jedyna, która zrobiła doktorat? Pół kawałka upadło mi na ziemię. Bałem się, że mi go pani w okienku nie przyjmie. Pociąg miał za chwilę odjeżdżać.

nie będzie niczego

mam lekkie zakwasy na mózgu po wczorajszej eskapadzie w górach. kiedy tylko udało nam się wyjść z wnętrzności wykutej u stóp białej góry miałem wrażenie, dziwne. skały były niczym niezabezpieczone i stabilne. istny labirynt wiodący donikąd.
potem już Słońcem prażeni byliśmy w na górze, jakże wysoko byliśmy. całą górę, cały łańcuch był daleko w dole, sprawiał wrażenie małego gruzu, bezładnie. już skacząc z samolotu czekałem długo zanim otworzyłem czasze. przedłużałem do granic możliwości swobodny upadek. wiatr. góry i cicho sza!

tennis bez piłki

grałem całą noc w tenisa w ośrodku sportowym. bez szans na odpoczynek i bez żadnych szans na piłkę.
ćwiczyłem tylko na sucho, forhend, bekhend i rzucanie piłką drugiej osobie z kortu.

ziemna rozedma

niczym łyżwiarka figurowa poddana prawom fizyki. planeta zwiększyła swoją objętość, nie przytyła ale wzięła głęboki wdech tuląc ręce do ciała. głębokość mórz drastycznie zmalała. dni stały się dłuższe o dwa razy. po całej planecie przeszła ogromna fala. ludzie zamykali okna szczelnie z nadzieją, że nie zostaną zmyci. zlewy nawet zalewali betonem. miałem mieszkanie w suterenie. małe okna z kratami. duża piwnica u wujków na prostej. dwa razy dziennie o świcie i zmierzchu po całej planecie przechodziła globalna ulewa czyniąc z każdego zakątka kuli ziemskiej żyzny i zielony raj. oklaski, brawa i kiepskie noty u sędziów.